Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Psalmi {Psalmi, antiphonæ ex Psalterio secundum diem}
Ant. In conspéctu.
Psalmus 137 [1]
137:1 Confitébor tibi, Dómine, in toto corde meo: * quóniam audísti verba oris mei.
137:2 In conspéctu Angelórum psallam tibi: * adorábo ad templum sanctum tuum, et confitébor nómini tuo.
137:3 Super misericórdia tua, et veritáte tua: * quóniam magnificásti super omne, nomen sanctum tuum.
137:4 In quacúmque die invocávero te, exáudi me: * multiplicábis in ánima mea virtútem.
137:5 Confiteántur tibi, Dómine, omnes reges terræ: * quia audiérunt ómnia verba oris tui:
137:6 Et cantent in viis Dómini: * quóniam magna est glória Dómini.
137:7 Quóniam excélsus Dóminus, et humília réspicit: * et alta a longe cognóscit.
137:8 Si ambulávero in médio tribulatiónis, vivificábis me: * et super iram inimicórum meórum extendísti manum tuam, et salvum me fecit déxtera tua.
137:9 Dóminus retríbuet pro me: * Dómine, misericórdia tua in sǽculum: ópera mánuum tuárum ne despícias.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In conspéctu Angelórum psallam tibi Deus meus.
|
Psalmy {Psalmy, antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Przed oblicznością.
Psalm 137 [1]
137:1 Sławić Cię będę, Panie, ze wszystkiego serca mego, * żeś wysłuchał słów ust moich.
137:2 Przed obliczem aniołów będę Ci śpiewał, * będę się kłaniał przed kościołem Twoim świętym i będę wysławiał imię Twoje.
137:3 Dla miłosierdzia Twego i dla prawdy Twojej, * boś uwielbił ponad wszystko święte imię Twoje.
137:4 Kiedykolwiek wzywać Cię będę, wysłuchaj mię, * pomnożysz moc w duszy mojej.
137:5 Niech Cię wysławiają, Panie, wszyscy królowie ziemi, * bo słyszeli wszystkie słowa ust Twoich:
137:6 I niech śpiewają o drogach Pańskich, * gdyż wielka jest chwała Pańska.
137:7 Albowiem wysoki jest Pan, a na niskich spogląda * i wysokich z daleka poznaje.
137:8 Jeśli będę chodził wpośród utrapienia, ożywisz mnie * i wbrew gniewowi nieprzyjaciół moich wyciągnąłeś rękę Twoją i zbawiła mię prawica Twoja.
137:9 Pan odpłaci za mnie: * Panie, miłosierdzie Twoje na wieki, nie gardź dziełami rąk Twoich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przed oblicznością Aniołów będęć śpiewał, Boże mój.
|
Ant. Dómine. ‡
Psalmus 138 [2]
138:1 Dómine, ‡ probásti me, et cognovísti me: * tu cognovísti sessiónem meam, et resurrectiónem meam.
138:3 Intellexísti cogitatiónes meas de longe: * sémitam meam, et funículum meum investigásti.
138:4 Et omnes vias meas prævidísti: * quia non est sermo in lingua mea.
138:5 Ecce, Dómine, tu cognovísti ómnia novíssima, et antíqua: * tu formásti me, et posuísti super me manum tuam.
138:6 Mirábilis facta est sciéntia tua ex me: * confortáta est, et non pótero ad eam.
138:7 Quo ibo a spíritu tuo? * et quo a fácie tua fúgiam?
138:8 Si ascéndero in cælum, tu illic es: * si descéndero in inférnum, ades.
138:9 Si súmpsero pennas meas dilúculo, * et habitávero in extrémis maris:
138:10 Étenim illuc manus tua dedúcet me: * et tenébit me déxtera tua.
138:11 Et dixi: Fórsitan ténebræ conculcábunt me: * et nox illuminátio mea in delíciis meis.
138:12 Quia ténebræ non obscurabúntur a te, et nox sicut dies illuminábitur: * sicut ténebræ ejus, ita et lumen ejus.
138:13 Quia tu possedísti renes meos: * suscepísti me de útero matris meæ.
138:14 Confitébor tibi quia terribíliter magnificátus es: * mirabília ópera tua, et ánima mea cognóscit nimis.
138:15 Non est occultátum os meum a te, quod fecísti in occúlto: * et substántia mea in inferióribus terræ.
138:16 Imperféctum meum vidérunt óculi tui, et in libro tuo omnes scribéntur: * dies formabúntur, et nemo in eis.
138:17 Mihi autem nimis honorificáti sunt amíci tui, Deus: * nimis confortátus est principátus eórum.
138:18 Dinumerábo eos, et super arénam multiplicabúntur: * exsurréxi, et adhuc sum tecum.
138:19 Si occíderis, Deus, peccatóres: * viri sánguinum, declináte a me:
138:20 Quia dícitis in cogitatióne: * Accípient in vanitáte civitátes tuas.
138:21 Nonne qui odérunt te, Dómine, óderam? * et super inimícos tuos tabescébam?
138:22 Perfécto ódio óderam illos: * et inimíci facti sunt mihi.
138:23 Proba me, Deus, et scito cor meum: * intérroga me, et cognósce sémitas meas.
138:24 Et vide, si via iniquitátis in me est: * et deduc me in via ætérna.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine probásti me, et cognovísti me.
|
Ant. Panie. ‡
Psalm 138 [2]
138:1 Panie, ‡ doświadczyłeś mnie i poznałeś mię: * Ty poznałeś spoczynek mój i wstawanie moje.
138:3 Zrozumiałeś myśli moje z daleka, * wyśledziłeś ścieżkę moją i sznur mój.
138:4 I przewidziałeś wszystkie drogi moje, * bo nie masz słowa na języku moim.
138:5 Oto Ty, Panie, poznałeś wszystkie rzeczy ostatnie i dawne: * Tyś mię utworzył i położyłeś na mnie rękę swoją.
138:6 Przedziwną dla mnie jest wiedza Twoja, * przemożna jest i nie dosięgnę jej.
138:7 Dokąd pójdę od ducha Twego * i kędy ucieknę od oblicza Twego?
138:8 Jeśli wstąpię do nieba, tam Ty jesteś, * jeśli zstąpię do otchłani, tam jesteś.
138:9 Jeśli wezmę skrzydła moje rano * i będę mieszkał na końcu morza:
138:10 I tam mię poprowadzi ręka Twoja * i trzymać mię będzie prawica Twoja.
138:11 I rzekłem: Może ciemności zakryją mnie, * a noc oświeceniem moim w rozkoszach moich.
138:12 Albowiem ciemność nie zaciemnia Tobie, a noc jak dzień będzie oświecona, * jak ciemność jej, tak i światłość Jego.
138:13 Albowiem Ty posiadłeś nerki moje, * przyjąłeś mię od żywota matki mojej.
138:14 Wysławiać Cię będę, żeś się straszliwie uwielbił, * przedziwne są dzieła Twoje i dusza moja poznaje to bardzo.
138:15 Nie była zakryta przed Tobą żadna kość moja, którą uczyniłeś w skrytości * i istność moja w głębokościach ziemi.
138:16 Zawiązek mój widziały oczy Twoje, i w księgach Twoich wszyscy będą zapisani: * dni ułożone, a jeszcze nikogo w nich nie ma.
138:17 A u mnie w wielkiej czci są przyjaciele Twoi, Boże: * bardzo się wzmocniło ich panowanie.
138:18 Będę ich liczył i liczniejsi będą nad piasek: * powstałem, a jeszcze jestem przy Tobie.
138:19 Obyś Ty, Boże, pobił grzeszników: * mężowie krwawi, odstąpcie ode mnie:
138:20 Bo mówicie w myśli: * Wezmą na próżno miasta Twoje.
138:21 Czyż nie miałem w nienawiści tych, którzy Ciebie nienawidzą, Panie, * i czy nie schnąłem dla nieprzyjaciół Twoich?
138:22 Pełną nienawiścią nienawidziłem ich * i stali mi się nieprzyjaciółmi.
138:23 Doświadcz mię, Boże, i poznaj serce moje, * wybadaj mię i poznaj ścieżki moje.
138:24 A obacz, czy droga nieprawości jest we mnie, * i poprowadź mię drogą wiekuistą.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, doświadczyłeś mię, i doznałeś mię.
|
Ant. A viro iníquo.
Psalmus 139 [3]
139:2 Éripe me, Dómine, ab hómine malo: * a viro iníquo éripe me.
139:3 Qui cogitavérunt iniquitátes in corde: * tota die constituébant prǽlia.
139:4 Acuérunt linguas suas sicut serpéntis: * venénum áspidum sub lábiis eórum.
139:5 Custódi me, Dómine, de manu peccatóris: * et ab homínibus iníquis éripe me.
139:5 Qui cogitavérunt supplantáre gressus meos: * abscondérunt supérbi láqueum mihi:
139:6 Et funes extendérunt in láqueum: * juxta iter scándalum posuérunt mihi.
139:7 Dixi Dómino: Deus meus es tu: * exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ.
139:8 Dómine, Dómine, virtus salútis meæ: * obumbrásti super caput meum in die belli.
139:9 Ne tradas me, Dómine, a desidério meo peccatóri: * cogitavérunt contra me, ne derelínquas me, ne forte exalténtur.
139:10 Caput circúitus eórum: * labor labiórum ipsórum opériet eos.
139:11 Cadent super eos carbónes, in ignem deícies eos: * in misériis non subsístent.
139:12 Vir linguósus non dirigétur in terra: * virum injústum mala cápient in intéritu.
139:13 Cognóvi quia fáciet Dóminus judícium ínopis: * et vindíctam páuperum.
139:14 Verúmtamen justi confitebúntur nómini tuo: * et habitábunt recti cum vultu tuo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. A viro iníquo líbera me Dómine.
|
Ant. Od męża.
Psalm 139 [3]
139:2 Wyrwij mię, Panie, od człowieka złego, * od męża złośliwego wyrwij mię.
139:3 Którzy myśleli nieprawości w sercu: * cały dzień wszczynali zwady.
139:4 Zaostrzyli języki swe jak węże: * jad żmijowy jest pod ich wargami.
139:5 Zachowaj mię, Panie, od ręki grzesznika * i wyrwij mię od ludzi niesprawiedliwych.
139:5 Którzy umyślili poderwać kroki moje: * ukryli pyszni sidło na mnie:
139:6 I powrozy rozciągnęli na sidło: * zastawili mi przy ścieżce obrazę.
139:7 Rzekłem Panu: Ty jesteś mym Bogiem, * wysłuchaj, Panie, głos prośby mojej.
139:8 Panie, Panie, mocy zbawienia mego, * osłoniłeś głowę moją w dzień wojny.
139:9 Nie wydawaj mnie Panie, przeciw woli mojej grzesznikowi: * myśleli przeciwko mnie, nie opuszczaj mnie, by się snadź nie podnieśli.
139:10 Głowy oblegających mnie: * robota warg ich okryje ich.
139:11 Będą na nich padać węgle, wrzucisz ich w ogień, * nie wytrwają w nędzach.
139:12 Oszczerca nie będzie miał powodzenia na ziemi, * okrutnika złości ułowią na zatracenie.
139:13 Poznałem, że Pan uczyni sprawiedliwość ubogiemu, * i pomstę nędznemu.
139:14 Ale sprawiedliwi będą wysławiać imię Twoje, * a prawi będą mieszkać przy obliczu Twoim.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Od męża złośliwego wybaw mię, Panie.
|
Ant. Dómine. ‡
Psalmus 140 [4]
140:1 Dómine, ‡ clamávi ad te, exáudi me: * inténde voci meæ, cum clamávero ad te.
140:2 Dirigátur orátio mea sicut incénsum in conspéctu tuo: * elevátio mánuum meárum sacrifícium vespertínum.
140:3 Pone, Dómine, custódiam ori meo: * et óstium circumstántiæ lábiis meis.
140:4 Non declínes cor meum in verba malítiæ, * ad excusándas excusatiónes in peccátis.
140:4 Cum homínibus operántibus iniquitátem: * et non communicábo cum eléctis eórum.
140:5 Corrípiet me justus in misericórdia, et increpábit me: * óleum autem peccatóris non impínguet caput meum.
140:6 Quóniam adhuc et orátio mea in beneplácitis eórum: * absórpti sunt juncti petræ júdices eórum.
140:7 Áudient verba mea quóniam potuérunt: * sicut crassitúdo terræ erúpta est super terram.
140:8 Dissipáta sunt ossa nostra secus inférnum: * quia ad te, Dómine, Dómine, óculi mei: in te sperávi, non áuferas ánimam meam.
140:9 Custódi me a láqueo, quem statuérunt mihi: * et a scándalis operántium iniquitátem.
140:10 Cadent in retiáculo ejus peccatóres: * singuláriter sum ego donec tránseam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine clamávi ad te, exáudi me.
|
Ant. Panie. ‡
Psalm 140 [4]
140:1 Panie, ‡ wołałem do Ciebie, wysłuchaj mię, * posłuchaj głosu mego, gdy wołać będę ku Tobie.
140:2 Niech modlitwa moja wstępuje jak kadzenie przed oblicze Twoje, * a podnoszenie rąk moich ofiara wieczorna.
140:3 Postaw, Panie, straż ustom moim * i drzwi osadzone wargom moim.
140:4 Nie nachylaj serca mego ku słowom złośliwym, * ku szukaniu wymówek w grzechach.
140:4 Z ludźmi czyniącymi nieprawość: * i nie będę uczestniczył w tym, co jest wyborne dla nich.
140:5 Będzie mię karcił sprawiedliwy miłosiernie i będzie mię łajał, * lecz olejek złośnika niechaj nie namaszcza głowy mojej.
140:6 Bo nawet i modlitwa moja będzie w upodobaniu ich: * zginęli przy kamieniu sędziowie ich.
140:7 Usłyszą słowa moje, iż przemogły: * jak skiba roli wyrwana jest na ziemię.
140:8 Rozsypane są kości nasze koło otchłani: * bo ku Tobie, Panie, Panie, oczy moje: w Tobie nadzieję miałem, nie zabieraj duszy mojej.
140:9 Strzeż mię od sidła, które na mnie zastawili, * i od hańby tych, którzy czynią zło.
140:10 Wpadną w sieć jego grzesznicy: * ja sam jeden jestem, aż przejdę mimo.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, wołałem do ciebie, wysłuchaj mię.
|
Ant. Pórtio mea.
Psalmus 141 [5]
141:2 Voce mea ad Dóminum clamávi: * voce mea ad Dóminum deprecátus sum:
141:3 Effúndo in conspéctu ejus oratiónem meam, * et tribulatiónem meam ante ipsum pronúntio.
141:4 In deficiéndo ex me spíritum meum, * et tu cognovísti sémitas meas.
141:4 In via hac, qua ambulábam, * abscondérunt láqueum mihi.
141:5 Considerábam ad déxteram, et vidébam: * et non erat qui cognósceret me.
141:5 Périit fuga a me, * et non est qui requírat ánimam meam.
141:6 Clamávi ad te, Dómine, * dixi: Tu es spes mea, pórtio mea in terra vivéntium.
141:7 Inténde ad deprecatiónem meam: * quia humiliátus sum nimis.
141:7 Líbera me a persequéntibus me: * quia confortáti sunt super me.
141:8 Educ de custódia ánimam meam ad confiténdum nómini tuo: * me exspéctant justi, donec retríbuas mihi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Pórtio mea Dómine sit in terra vivéntium.
|
Ant. Cząstka moja.
Psalm 141 [5]
141:2 Głosem moim wołałem do Pana, * głosem moim błagałem Pana.
141:3 Wylewam przed obliczem Jego prośbę moją * i utrapienie moje przed Nim opowiadam.
141:4 Gdy we mnie duch mój ustawał, * Ty znałeś ścieżki moje.
141:4 Na tej drodze, którą chodziłem, * ukryli sidło dla mnie.
141:5 Oglądałem się na prawo i baczyłem, * a nie było, kto by mnie poznał.
141:5 Straciłem możność ucieczki * i nie masz, kto by się pytał o duszę moją.
141:6 Wołałem do Ciebie, Panie, * rzekłem: Ty jesteś nadzieją moją, cząstką moją w ziemi żyjących.
141:7 Wysłuchaj prośbę moją, * bom uniżony bardzo.
141:7 Wybaw mię od prześladowców moich, * albowiem mocniejsi są ode mnie.
141:8 Wywiedź z ciemnicy duszę moją, abym wysławiał imię Twoje: * na mnie czekają sprawiedliwi, póki mnie nie nagrodzisz.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Cząstka moja, Panie, w ziemi żywiących.
|
Capitulum Hymnus Versus {ex Proprio de Tempore}
Sir 24:14
Ab inítio et ante sǽcula creáta sum, et usque ad futúrum sǽculum non désinam, et in habitatióne sancta coram ipso ministrávi.
℟. Deo grátias.
Hymnus
Prima stropha sequentis hymni dicitur flexis genibus.
Ave maris stella,
Dei Mater alma,
Atque semper Virgo,
Felix cæli porta.
Sumens illud Ave
Gabriélis ore,
Funda nos in pace,
Mutans Hevæ nomen.
Solve vincla reis,
Profer lumen cæcis,
Mala nostra pelle,
Bona cuncta posce.
Monstra te esse matrem,
Sumat per te preces,
Qui pro nobis natus,
Tulit esse tuus.
Virgo singuláris,
Inter omnes mitis,
Nos culpis solútos
Mites fac et castos.
Vitam præsta puram,
Iter para tutum,
Ut vidéntes Jesum,
Semper collætémur.
Sit laus Deo Patri,
Summo Christo decus,
Spirítui Sancto,
Tribus honor unus.
Amen.
℣. Diffúsa est grátia in lábiis tuis.
℟. Proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
|
Kapitulum Hymn Wers {z Temporału}
Syr 24:14
Od początku i przed wieki jestem stworzona i aż do przyszłego wieku nie ustanę, a w mieszkaniu świętym służyłam przed nim.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Hymn
Pierwszą zwrotkę hymnu odmawia się klęcząc.
Witaj, Gwiazdo morza,
Rodzicielko Boża,
Dziewico nietknięta
Bramo niebios święta.
Gabrjel zwiastował
Tę cudu godzinę,
Obdarz nas pokojem
Mażąc Ewy winę
Zerwij ziemskie pęta
Rzuć światłości blaski,
Niech grzeszni i ślepi
Doznają Twej łaski.
O, Matko nieś nasze
Prośby i westchnienia
Temu, co zrodzony
Dla świata zbawienia.
Dziewico przeczysta,
Prosim Cię w pokorze,
Niechaj czyste serca
Mają sługi Boże.
I bezpieczną drogą
Prowadź nas do celu,
Wtedy szczęście nasze
Znajdziem w Zbawicielu.
Chwalmy Ojca, Syna
I Ducha Świętego,
Chwalmy wiecznie Boga
W Trójcy Jedynego.
Amen.
℣. Rozlała się wdzięczność po wargach twoich.
℟. Dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
|
Canticum Magnificat {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Beáta Mater.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat ✠ * ánima mea Dóminum.
1:47 Et exsultávit spíritus meus: * in Deo, salutári meo.
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: * et sanctum nomen ejus.
1:50 Et misericórdia ejus, a progénie in progénies: * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam in brácchio suo: * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede: * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis: * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël púerum suum: * recordátus misericórdiæ suæ.
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros: * Ábraham, et sémini ejus in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Beáta Mater et intácta Virgo, gloriósa Regína mundi, intercéde pro nobis ad Dóminum.
|
Kantyk Magnificat {Antyfona z Temporału}
Ant. Błogosławiona Matko,
Pieśń Najświętszej Maryi Panny
Łk 1:46-55
1:46 Wielbij ✠ * duszo moja, Pana.
1:47 I rozradował się duch mój: * w Bogu, Zbawicielu moim.
1:48 Iż wejrzał na niskość służebnice swojéj: * albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.
1:49 Albowiem uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest: * i święte imię jego.
1:50 A miłosierdzie jego od narodu do narodów: * bojącym się jego.
1:51 Uczynił moc ramieniem swojem: * rozproszył pyszne myśli serca ich.
1:52 Złożył mocarze z stolice: * a podwyższył niskie.
1:53 Łaknące napełnił dobrami: * a bogacze z niczem puścił.
1:54 Przyjął Izraela, sługę swego: * wspomniawszy na miłosierdzie swoje.
1:55 Jako mówił do ojców naszych: * Abrahamowi i nasieniu jego na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Błogosławiona Matko, i nietknięta dziewico, chwalebna Królowo świata, wstawiaj się za nami u Pana.
|
Preces Feriales{omittitur}
|
Prośby ferialne{opuścić}
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Concéde nos fámulos tuos, quǽsumus, Dómine Deus, perpétua mentis et córporis sanitáte gaudére: et, gloriósa beátæ Maríæ semper Vírginis intercessióne, a præsénti liberári tristítia, et ætérna pérfrui lætítia.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Prosimy Cię, Panie, dozwól nam sługom Twoim, radować się nieustannem zdrowiem duszy i ciała, a za chwalebnem wstawieniem się błogosławionej Marji, zawsze Dziewicy, wyzwól nas od smutków doczesnych, a daj zakosztować wiecznego wesela.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Suffragium {Tridentinum}
De sancto Joseph
Ant. Ecce fidélis servus et prudens, quem constítuit Dóminus super famíliam suam.
℣. Glória et divítiæ in domo ejus.
℟. Et justítia ejus manet in sǽculum sǽculi.
Oratio
Orémus.
Deus, qui ineffábili providéntia beátum Joseph sanctíssimæ Genitrícis tuæ sponsum elígere dignátus es: præsta quǽsumus; ut quem protectórem venerámur in terris, intercessórem habére mereámur in cælis.
|
Sufragium {wg rubryk trydenckich}
Do świętego Józefa
Ant. Oto sługa wiemy i roztropny, którego postanowił Pan nad czeladzią swoją.
℣. Chwała i bogactwa w domu jego.
℟. A sprawiedliwość jego trwa na wieki wieków.
Modlitwa
Módlmy się.
Boże, któryś w niewymownej Opatrzności błogosławionego Józefa, na Oblubieńca Najświętszej Rodzicielki Twojej wybrać raczył: spraw, prosimy, abyśmy, którzy go jako Patrona na ziemi czcimy, zasłużyli na jego wstawiennictwo w niebie.
|
De Apostolis
Ant. Petrus Apóstolus, et Paulus Doctor Géntium, ipsi nos docuérunt legem tuam Dómine.
℣. Constítues eos príncipes super omnem terram.
℟. Mémores erunt nóminis tui Dómine.
Oratio
Orémus.
Deus, cujus déxtera beátum Petrum ambulántem in flúctibus, ne mergerétur, eréxit, et coapóstolum ejus Paulum tértio naufragántem de profúndo pélagi liberávit: exáudi nos propítius, et concéde; ut ambórum méritis, æternitátis glóriam consequámur.
|
Do Apostołów
Ant. Piotr Apostoł i Paweł, doktór narodów, oto Ci, którzy nas uczyli prawa Twego, Panie.
℣. Postanowisz je książęty nade wszystką ziemią.
℟. Będą wspominać Imię Twoje, Panie.
Modlitwa
Módlmy się.
Boże, którego prawica unosiła błogosławionego Piotra idącego po falach, by nie zatonął, a Pawła, towarzysza jego w apostolstwie, po trzeciem rozbiciu okrętu z głębokości wybawiła, wysłuchaj nas łaskawie i dozwól, abyśmy przez ich zasługi dostąpili wiecznej chwały.
|
De Pace
Ant. Da pacem Dómine in diébus nostris, quia non est álius, qui pugnet pro nobis, nisi tu Deus noster.
℣. Fiat pax in virtúte tua.
℟. Et abundántia in túrribus tuis.
Oratio
Orémus
Deus, a quo sancta desidéria, recta consília, et justa sunt ópera: da servis tuis illam, quam mundus dare non potest, pacem; ut et corda nostra mandátis tuis dédita, et hóstium subláta formídine, témpora sint tua protectióne tranquílla.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
O pokój
Ant. Daj pokój, Panie, w dniach naszych, bo nie ma innego kto by za nas walczył, jeśli nie ty, Bóg nasz.
℣. Czyń pokój w murach Twoich.
℟. I dostatek w basztach Twoich.
Modlitwa
Módlmy się.
Boże, od którego święte pożądania, dobre rady i sprawiedliwe pochodzą uczynki: udaruj sługi Twoje pokojem, którego świat dać nie może; ażeby serca nasze przykazaniom Twoim były posłuszne i aby dni nasze, wolne od bojaźni nieprzyjaciół, pod Twoją opieką spokojnie płynęły.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|